ശബരിമല യാത്രയുടെ അര്‍ത്ഥമെന്ത് ? – ഭാഗം അഞ്ച്
ഗുരു എന്ത്, എന്തിന്, എങ്ങനെ?
യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഗുരു ആരാണ്? ഗുരു എന്നതില്‍ ‘ഗു’ ശബ്ദം അന്ധകാരത്തേയും ‘രു’ എന്ന് പറയുന്നത് അതിനെ നിരോധിക്കുന്നതുമാണ്. അജ്ഞാനമാകുന്ന അന്ധകാരത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതെന്ന് സാമാന്യാര്‍ത്ഥം. നമ്മുടെ മുന്‍പിലുള്ള എല്ലാ അന്ധകാരത്തേയും നീക്കുന്നവനാണ് ഗുരുനാഥന്‍. ഇന്ന് ഒരു അയ്യപ്പന്‍ ഗുരുസ്വാമിയില്‍ നിന്ന് ദീക്ഷ വാങ്ങി മലയ്ക്ക് പോകാന്‍ തയ്യാറെടുക്കുമ്പോള്‍ അരാണ് ഈ ഗുരുസ്വാമി എന്ന് വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കണം. ഗുരു എന്ന് പറയുന്നതിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ സങ്കല്‍പം യോഗദര്‍ശനത്തില്‍ പതഞ്ജലിമുനി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്്. ‘സ ഏഷ പൂര്‍വേഷാമപി ഗുരു കാലേനാനവച്ഛേദാത്'(യോഗദര്‍ശനം 1.26). കാലം കൊണ്ട്്് മുറിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത പരമനായ ഗുരുവാണ്, പരമേശ്വരനാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഗുരുവെന്നര്‍ത്ഥം. ആ പരമേശ്വരന്‍ ആദ്യത്തെ ശിഷ്യന് ഉപദേശം കൊടുത്തു. അതാണ് വേദങ്ങള്‍. ഋഷിമാര്‍ അവര്‍ക്ക് കിട്ടിയ വേദജ്ഞാനം തങ്ങളുടെ ശിഷ്യന്മാര്‍ക്ക് ഓരോ കാലങ്ങളിലായി കൊടുത്ത് കൊടുത്ത് വന്നു.
സാധാരണ ഗതിയില്‍ ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കുന്നതോ, അടുക്കള പണി പഠിക്കുന്നതോ ഒന്നും ഗുരുത്വത്തിന്റെ കീഴില്‍ അഭ്യസിക്കുന്ന വസ്തുതകളായിട്ട് ഭാരതത്തില്‍ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല. ആദ്ധ്യാത്മികജ്ഞാനം ആരില്‍ നിന്ന് അഭ്യസിക്കുന്നുവോ അദ്ദേഹത്തേയാണ് ഗുരുവായി ഭാരതത്തില്‍ പരിഗണിച്ചുവരുന്നത്. നമ്മുടെ ഉള്ളിലുള്ള അജ്ഞാനത്തെ മുഴുവന്‍ നീക്കാന്‍ പര്യാപ്തനാണ് ഗുരു. ഗുരുവില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് കിട്ടിയിട്ടുള്ള മുഴുവന്‍ അനുഭവജ്ഞാനവും സമസ്ത കഴിവുകളും പാണ്ഡിത്യവും എല്ലാം തന്റെ ശിഷ്യനിലേക്ക് ബീജാവാപം ചെയ്യുക. അഥവാ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈയ്യിലുള്ള മുഴുവന്‍ അറിവിനെയും ബീജരൂപേണ ശിഷ്യനിലേക്ക് നല്‍കുന്ന പ്രക്രിയ അതാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഗുരുത്വത്തിന്റെ അടിത്തറ. യജുര്‍വേദത്തിലെ ഒരുമന്ത്രമിങ്ങനെയാണ്,
വ്രതേന ദീക്ഷാമാപ്‌നോതി
ദീക്ഷയാപ്‌നോതി ദക്ഷിണാമ്.
ദക്ഷിണാ ശ്രദ്ധാമാപ്‌നോതി
ശ്രദ്ധയാ സത്യമാപ്യതേ.
(യജുര്‍വേദം 19.30)
അര്‍ത്ഥം: വ്രതത്തിലൂടെയാണ് നമ്മില്‍ ഗുരുത്വം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നത്. അത് ഉത്സാഹത്തെയും, ഉത്സാഹം ശ്രദ്ധയെയും വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ശ്രദ്ധയാല്‍ സത്യം അഥവാ ഭഗവാനേയും നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നു.
പൂര്‍വ്വസൂരികളായ ഋഷിമാരുടെ മുഴുവന്‍ അനുഭവങ്ങള്‍ ഓരോരുത്തരായി കൈമാറി വന്ന് ഏറ്റവും ഒടുവില്‍ തന്റെ ഗുരുവിന്റെ രൂപത്തില്‍ പരമേശ്വരന്‍ തന്നെ വന്ന് നമുക്ക് നല്‍കുന്ന ജ്ഞാനം തന്നെയാണ് ഗുരുത്വത്തിലൂടെ പ്രാപ്തമാകുന്നത്. നമ്മള്‍ പലപ്പഴും ഈ ഗുരുവിനെ എങ്ങനെ കാണുന്നു എന്നുള്ളത് വലിയ വിഷയമാണ്. കാരണം നമ്മള്‍ പലതും പഠിക്കുന്നുണ്ട്. അദ്ധ്യയനത്തില്‍ വരുന്ന അറിവും അറിവുകേടും ഉണ്ട്, ഈ അറിവുകേടിനെ മുഴുവന്‍ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ഒരു ഗുരുവിനു മാത്രമേ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ഗുരുവിന്റെ ശ്രദ്ധ വിത്തത്തെ അപഹരിക്കുന്നതിലല്ല. അഥവാ പണത്തെ അപഹരിക്കുന്നതിലല്ല, ചിത്തത്തെ അപഹരിക്കുന്നതിലാണ്. ചിത്തത്തെ അപഹരിക്കുന്നവനാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഗുരു. അപ്പോള്‍ ഒരു ശിഷ്യനില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ വിധത്തിലുമുള്ള വികാസത്തിനു വേണ്ടിയാണ് ഗുരുസ്വാമി അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈയ്യിലുള്ള അനുഭവജ്ഞാനത്തെ ശിഷ്യനായി കൈമാറുന്നത്. ഇവിടെ രഹസ്യപൂര്‍ണ്ണമായ പദ്ധതിയാണ് ഗുരു ശിഷ്യന് കൈമാറുന്നത്. ഇത് നാം പലപ്പോഴും ഓര്‍ക്കാറില്ല, പക്ഷേ സത്യമാണത്. ഗുരുവിന്റെ കൈയ്യിലുള്ള, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ അറിവിനേയും ഏതു തരത്തിലാണ് അദ്ദേഹം സംസ്‌ക്കരിച്ചെടുത്തിട്ടുള്ളത് ആ സംസ്‌ക്കരിച്ചെടുത്തിട്ടുള്ള തന്റെ അറിവു മുഴുവനായും പൂര്‍ണ്ണമായ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ശിഷ്യനു വേണ്ടി സമ്മാനിക്കുകയാണ് ഗുരുത്വത്തിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥമായ രഹസ്യം.
ഗുരു എങ്ങനെയാണ് ഈ ജ്ഞാനം പകര്‍ന്നു കൊടുക്കുക. ഗുരു ചിത്തത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണ പ്രസന്നതയോടുകൂടി തന്റെ ശിഷ്യനിലുള്ള കഴിവ് മനസ്സിലാക്കിയിട്ട് ജ്ഞാനം കൈമാറുന്നു. ശിഷ്യന് അതിന് സര്‍വ്വഥാ തയ്യാറായിരിക്കുകയും വേണം. ഗുരു പറയുന്നതനുസരിച്ച് ജീവിക്കണം. ഗുരുവിനെ അവഹേളിക്കാന്‍ പാടില്ല. ഗുരു നിന്ദ ചെയ്യുന്നതിലൂടെ നമ്മുടെ പരമ്പരകള്‍ക്കുകൂടി ദോഷം വന്നു ചേരുമെന്ന് മനുസ്മൃതിയില്‍ പറയുന്നുണ്ട്.
പരിവാരാദ് ഖരോ ഭവന്തി
ശ്വാവൈ ഭവതി നിന്ദക
പരിഭക്തോ കൃമിര്‍ ഭവതി
കീടോ ഭവന്തി മത്സരി ( മനുസ്മൃതി 2/201 )
കാരണം അച്ഛനും ഗുരുവും ഏകദേശം ഒരുപോലെയുള്ളവരാണ് . അവരൊന്നും ശിഷ്യനെ ശപിക്കുകയൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ അവരുടെ മനസ്സിലുള്ള ദുഃഖം നമ്മുടെ ജനിതകങ്ങളില്‍ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടുകയും അത് ഭാവിയില്‍ നമുക്ക് ദുരന്തങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതെല്ലാം മനസ്സിലാക്കിയിട്ട് നാം ഗുരുത്വത്തിനെ പൂര്‍ണ്ണമായി ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ തയ്യാറെടുക്കണം. ഇതാണ് ഗുരുസ്വാമിയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ തത്ത്വം.
